Radyestezi terimine önceleri rabdomansi denirdi ve madenlerden yayılan titreşimleri çubuk vasıtasıyla tespit etmek ve duymak manasında kullanılır. Suların, madenlerin yerlerini bulmada, canlıların sağlık durumlarını, hastalıkları teşhis etmede ve diğer çeşitli konularda, birtakım maddelerden yapılma çubuk ve sarkaç aletlerini kullanarak bilgi edinmeyi amaçlayan bilim dalıdır. Terim, Latince “ışın” anlamındaki “radius” ile Grekçe’deki “algılama” anlamındaki “ esthesis” sözcüklerinden türetilmiştir. Radyestezi, bilimler arasındaki yerini almasından önce, okültizmde “rabdomansi” adıyla bilinmekteydi.
Rabdomansi’nin yani çatal çubukla (baget) yapılan keşfin çok eski bir geçmişi vardır. Çinliler, Mısırlılar, Kaldeliler tarafından kullanılırdı. Çatal çubuğun kullanıldığını gösteren kabartma Çin imparatoru Yu’nun mezar taşında görülmüştür. İmparator Yu, su ve madenler bulabilirmiş. İlk çubuk deneylerinde, kabuğu boylamasına çizgi çizgi soyulmuş bir çubuk havaya atılır ve düşüş tarzına göre bundan bir sonuç çıkarılırdı. Bu keşif çubuğu sonradan çatal çubuk haline gelerek rabdomansiyi doğurmuştur.
Radyestezi: Maddesel ışınımlar (radyasyonlar) vasıtasıyla insan organizmasında meydana gelen duyumları belirlemek, anlamak yeteneğidir. Radyestezi, daha çok sarkaç (pandül) vasıtasıyla icra edilir. Sarkacın cinsi, ağırlığı ipin cinsi ve boyu deneyin türüne göre ayarlanabilir. Radyestizist kimse duyarlı bir kimsedir. Kendinden çıkan etkiler ile maddeden çıkan etkiler, sarkacın aracılığıyla birbirleriyle karşılaşırlar. Bu karşılaşma sonucu sarkaçta hareketler belirir: Dairesel, ileri, geri, sabit kımıldanma gibi. Şahsın kutupsallık durumu, sarkacın üzerine durduğu cisim (mümkün olan her şey) in kutupsallık (polarite) durumu önemlidir. Yayılan ışınların (insandan ve cisimden) frekansı, şiddeti, amplitüdü, dalga boyu radyestezi çalışmalarında esaslı bir yer tutar.
Elli sene evvel mistik bilimlerden sayılan radyestezi bugün kendini müspet bilim sahasında kabul ettirmiş, dünyanın her tarafında uygulanır hale gelmiştir. Jeoloji, tıp, ziraat, hayvancılık, hatta askeri sahada bile yaygın bir uygulama alanı vardır.
Günümüzde çubuk yerine sarkaç (pendulum) daha yaygın olarak kullanılmaktadır, özellikle konu insan bedeni olduğunda. Sarkacın cinsi, ağırlığı, ipin cinsi ve boyu deneyin türüne göre ayarlanmalıdır. Radyestezist duyarlı bir kimsedir. Konsantre olduğunda kendisinden çıkan tesirler ile konu olan maddeden çıkan tesirler birbirleriyle karşılaşırlar ki, bu karşılaşma sonucu sarkaçta birtakım hareketler belirir (saatin yelkovanı yönünde veya ters yönde dairesel, soldan sağa salınımsal veya dik açı tarzında hareketler). Sarkaç yalnızca bu karşılaşmanın sonuçlarını görünür halde arttıran bir araçtır. Radyestezist nesnenin veya durumunu sarkacın bu hareketlerini yorumlayarak anlar. Konu olan maddeden çıkan yayınların vibrasyonel frekansı ya da dalga boyu, şiddeti, amplitüdü radyestezi çalışmalarında önemli bir yer tutar. Hasta organların sağlıklı organlara oranla, yayınlarının farklı oldukları saptanmıştır. Hastalıkların teşhisinde ve organlar hakkında bilgi edinmede radyestezik verilerden yararlanılmasıyla ortaya çıkan tıbbi radeyeztesi günümüzde önemli bir uygulama alanı elde etmiştir. Yirminci yüzyılda bir bilim haline gelen radyestezinin günümüzdeki uygulama alanları arasında, jeoloji, arkeoloji, tıp, madencilik, ziraat, hayvancılık sayılabilir (ayrıca askeri alanda da yararlanılmaya başlanmıştır). ABD’de birçok şirket, yere gömülü borularda veya enerji hatlarındaki hasar noktalarını saptamada radyestezi yöntemlerinden yararlanmaktadır. İnsanın bedenini manyetik bir dedektör sanan Rus bilim adamları radyesteziyi, “biyofizik tesirler yöntemi” olarak adlandırmışlardır. Ley hatları araştırmacıları yerküreden yayılan elektromanyetik radyasyonların yeryüzünde doğrusal hatlar halinde yayıldığı kanısındadırlar.
Anasayfa 
